Bouwman wint!

De morgen begon bewolkt en bij momenten wat miezerig. We keken naar buiten en trokken onze neus op. Het zou een mindere dag worden. Dat dachten we althans. Een rustdag voor onze huid. Toch nog even goed insmeren zodat alles kan recupereren en we konden er aan beginnen. Ondertussen zo goed als een week ver en we beginnen op routine te draaien of noem het gewoon een geoliede machine. Alles gaat vlugger en vlotter. Het opladen en uitladen, het inpakken en uitpakken en alles wat er tussen reilt en zeilt. Wagen in en naar het volgende hotel. Op weg een lange file; Wij rijden er langs, want als je in Italië 'mee bent' met de Giro mag blijkbaar alles (of dan toch veel meer). Op het einde zien we dat de weg afgezet is: Giro. Een meevaller: we zien de renners. Eénmaal de koers voorbij echter sta je daar. Niemand weet waarom, maar ze houden het verkeer nog minstens een half uur tegen (als het al niet meer is). In België met zijn druk verkeer is dit ondenkbaar. In Italië de gewoonte. Het is maar hoe je het bekijkt. Soit, wij naar de 'polizia' met de vraag of we verder mochten rijden, mee in de richting van de renners. No, no, Giro en een uitleg in het lang en het breed met veel armgezwaai leert ons dat het niet kan... of dan toch.... een milde gift van twee rennerspetjes Jumbo-Visma verder en we mochten door de versperring. Alle andere wagens moesten blijven. Voorwaar een prettig gevoel. :-)

Via via bereikt ons het bericht dat er een ontsnapping is. Twee van onze mannen zijn mee. Koen Bouwman en Tom Dumoulin. Het verdere verloop was voor ons minder duidelijk maar uiteindelijk ontploft onze GSM. KOEN BOUWMAN WINT!!! Berichten met felicitaties stromen bij hopen binnen, al lijkt het of we zelf de koers gewonnen hebben. Koen won...maar hier overheerst het gevoel....'wij hebben gewonnen'. Het is duidelijk: #samenwinnen. 

Dan blijft het lang wachten in het hotel tot de winnaar van de dag aankomt. Ondertussen verzamelt zich wat volk bij het hotel om 'hem' te zien. Maar ons geduld wordt beloond. Nooit iemand meer weten 'stralen en glunderen' als Koen. Hij verdient het. Low profile, altijd een vriendelijk woord, aangename jongen maar altijd met zijn vak bezig. Een boost voor het team. Dank u wel Koen. Wij hebben gewonnen. 

's Avonds was er dan ook iets te vieren. Niet uitbundig. Sereen en gezellig. Koen werd tot kelner van dienst gebombardeerd. Het was klein, fijn maar gezellig. Een winner in het team heeft zo zijn voordelen.

Vergeten we echter niet wie deel uitmaakte van dit succes en het voor een groot deel mogelijk gemaakt heeft. Tom Dumoulin. Man van de wedstrijd met een teamspirit waar velen nog wat kunnen van leren. Geen grootprater maar een noest werker voor het team. Bij deze dan ook: ere aan wie ere toekomt.