Een dagske rond de koers

Een dagje rond de koers. Voor velen een droom, voor ons dagelijkse realiteit. We beseffen maar half hoe bevoorrecht we zijn. 's Morgens vroeg op. 07.30 uur. Vroeg, nou ja... maar we hebben het voordeel van de twijfel. We zijn gepensioneerd, dus: ja. Gewassen en geschoren (ik alleen het eerste) zakken we de trappen af (de lift gaat beter weet ik ondertussen). Het is op de binnenkoer een geroezemoes van jewelste. Druk druk druk, je waant je op een Turkse Bazaar. Gewriemel als in een mierennest, gekakel als in het kippenhok (ja, er zijn ook dames bij). De was werd gedaan en de hoeslakens moeten nog geplooid worden. Ondertussen worden de bakken voor de bevoorrading van de renners gevuld met bidons (en veel ijs, want het zal allicht weer rond de dertig graden schommelen). De fietsen worden door de mecaniciens op de koerswagens geplaatst en tussen dit alles probeert de man van Southfields zijn werk te doen. Opnames maken voor de documentaire. Druk druk druk.... zoals we zo dikwijls horen. Kijk en geniet. Het wordt duidelijk dat we hier niet in vakantie zijn.

Genoeg voorbereiding en weg waren ze met zijn allen. Wij de kamers opgeruimd, alles in de lichte vracht gestoken en ook op weg. Een verplaatsing van 225 km naar onze volgende halte. Maar eerst een tussenhalte voor we de autoweg opgaan. Ons hotel was in Riccione dus een beetje wielerliefhebber weet dat Cesenato niet zo ver weg is. Cesenato zegt u? Doet dit geen belletje rinkelen? El Pirato... Marco Pantani. Zijn geboorteplaats, geboortehuis, maar ook de plaats waar hij begraven werd. Grote dopingverhalen... wanneer later blijkt dat hij geflikt werd door de maffia. Zij zouden een 'dure' weddenschap verliezen. Italië op zijn zwartst.  We zijn dan ook even naar de begraafplaats geweest om de nodige eer te bewijzen aan deze grote wielervedette.

We konden moeilijk anders. Wij hebben onze clubkleuren achter gelaten als blijk van medeleven. We zijn beide 'lawaaimakers', maar we werden toch even stil bij dit moment van nagedachtenis en verdriet. 

                                       

Van Cesenato verder op weg naar Fidenza. Hotel The Cube was onze nieuwe bestemming. Pas aangekomen of 'onze garagist' mocht terug zijn knutselcapaciteiten aanspreken. De teamwagen van Jumbo-Visma was lek gereden tijdens de koers. Geen rariteit als je de kwaliteit van een aantal wegen hier bekijkt. Vijf minuten voor sluitingstijd nog een garage gevonden waar ze een nieuwe band konden leggen. Een scheur kan immers niet meer gedicht worden. We zijn mee met een topteam renners....maar voelen ons bij wijlen meer topmonteurs in een F1-team... ;-) Soit, eind goed, al goed. Morgen terug koers. We kunnen niet wachten.