Het einde van de laars

Jij joi jipla hoi. We zijn alsnog terug op de afspraak. Waar het gisteren ongelooflijk vlot ging, was dit vandaag iets minder. We vertrokken met de zon in het gezicht vanuit ons hotel La Vela in Passignano sul Trasimeno. Drie 'dikke bezen' een een metalen bidon van 3 liter olijfolie verder en de tocht kon beginnen.

Van de zon mochten we niet lang genieten. We reden als het ware van de regen in de drop. En op momenten wel heel erge drop. Met bakken viel het uit de hemel. Op de autoweg bij momenten aan 50, som 40 km/h. Bangelijk. En we kennen de rijstijl van de Italianen ondertussen. Voorbij Rome als we plotseling de afrit Cassino zien. En er was meer. Links van ons, op een gedrogte van een berg staat een abdij. Dat deed bij ons meteen het belletje rinkelen '14 februari 1944'. Het bombardement op de abdij van MonteCassino. Met in het achterhoofd de dag van de bevrijding (5 mei in Nederland) en V-dag in Belgie (8 mei) besloten we om hier de afrit te nemen en de nodige eer te brengen aan de slachtoffers/militairen. Een ommetje heen en terug van 6 km. Het was de moeite waard. We trokken naar het Pools Militair kerkhof van waaruit je veruit het mooiste zicht hebt op de abdij en we keerden terug naar het CWGC Cassino Cemetery (Gemenebest). Geniet mee met de foto's, maar gedenk ook de slachtoffers....

Verder richting Sicilië. Wat een vlotte rit leek te worden in opvolging van gisteren bleek stilaan over te gaan in een lijdensweg. Ad blue moest bijgevuld worden. Twee stations verder gevonden. Tegen die tijd moest er getankt worden. Bleek dat onze tankkaart werkte, doch dat het systeem van ENI (Italiaans benzinemerk) uitgevallen was. Resultaat, nog eens drie pompen verder en meer dan een uur later konden we terug verder rijden met een gerust hart. Er zou dan toch niet moeten geduwd worden. Moest er uiteindelijk nog een hotel gevonden worden om te overnachten. Campanille en formule1 kent men niet in Italië. Dan maar op zoek naar iets anders. Bleek dat alles volgeboekt was in het weekend. Uiteindelijk, het was toen al 21.15 uur, een slaapplaats gevonden. Waar we gehoopt hadden al in Sicilië te slapen, wacht ons nu nog de oversteek. We zijn benieuwd. U ook? Come back and read tomorrow. Ach, en ook nog een leuke anekdote vandaag... Het is echt gebeurd en het was 'koffietime'. Vraagt de dienster aan Philiep: 'Americano'? (in Italie een grote koffie). Zegt Philiep: no no, Belgica..... waarop zij verwonderd keek en ik in een lachkramp schoot. Er zijn, ondanks al 'onze miserie' vandaag toch nog mooie momenten in het leven (sorry Phil). Op naar morgen. Den boot in en het water op. Overzet naar Sicilië en aankomst in het hotel van de ploeg. We kunnen niet langer wachten.