Rustdag

 Ai ai ai, een dag zonder blog. We werden er voorwaar zelf nerveus van. Rustdag gisteren in Italië en dan weet je pas hoe goed het is in België... of dan toch voor wat betreft het internet. Alle ploegen in één gemeente onderbrengen was dus geen goed idee. Het leek wel alsof ze in Italië het motto 'allen daarheen' geblazen hadden. Overbevolkt en dan ook zeker nog teveel foto's , mails, WhatsApp berichten  en weet ik nog veel welke dergelijke toestanden meer en het systeem knalde. Geen internet meer.... man man, dat was lang geleden. De mensen stonden weer gewoon tegen elkaar te praten. Fijn gevoel en wat mij betreft gerust voor herhaling vatbaar.

Maar daarvoor lezen jullie de blog niet natuurlijk. We beginnen dan ook kort voor de rustdag toen we op weg waren naar ons hotel. Broeierig heet, 'vulle zunne' gelijk ze bij ons zeggen. En allicht ook daardoor een 'slappe rubberkwaliteit'. Soit, feit is dat we plotseling met 'een hobbeltje' reden. Snel gestopt en de band gespot. De garagist van dienst had al snel het verdict klaar: lekke band. Volgens de handleiding van ons voertuig stak het depannagemateriaal achter de bestuurderszetel. Je kunt het al raden: niks te vinden. Dan maar gekeken naar de passagierszetel...niks te vinden. Blijkt dat alles netjes verscholen zat onder de vloermat van de passagierskant en dit net onder de zekeringskast. Je zal maar lek rijden in het stikkedonker. Man man, en dat voor Mercedes. Gelukkig hadden we een gepensioneerd garagist in ons midden. 

En gelukkig was er ook een fotograaf aanwezig, die zijn handen niet mocht vuilmaken...want er moesten foto's zijn... ;-)

Soit, zoals gezegd: de rustdag. Wat lijkt op een dag vol rust is het eigenlijk helemaal niet. Een geroezemoes van jewelste en publiek met hopen, dat het niet mooi meer is. Een plaatsje aan de kust, en alweer 'in de vulle zunne', voor ons niet gelaten. Of de massa beheersbaar was is een ander paar mouwen. Alleman bezig, renners op training, renners op rollen. Alles wordt netjes gewassen, opgeborgen of herschikt... je kunt het zo gek niet bedenken of het wordt uitgevoerd die dag. En daarmee ook een feestdag voor de kinderen: capellino (petje), boraché (drinkbus), gadget.... vragen die ons langs alle kanten om de oren vliegen. Wie op alle vragen ingaat heeft voor de rest van de Giro niets meer over, ook niet voor de eigen renners. Dus wat reeds gebruikt is kan/mag weg, meer niet. Het zijn dan ook de uitzonderingen in de massa die pronken met een petje of een drinkbus. De tevreden blikken krijg je er zo bij. Je wil meegenieten van deze dag? Look!

En uiteraard was er ook voor ons een moment van verpozing bij. De grote vedetten van weleer en het nieuw jong aanstormend talent..... Mooi toch. 

Hierbij nogmaals onze excuses maar we zaten echt wel zonder internet in Italië. Voor de kenners een weetje: sommige streken werken hier nog op 2G, andere op de voorloper daarvan..... en wij maar pruttelen in België dat we geen (sommigen wel al) 5G hebben..... Il faut le faire.... de Italiaanse uitdrukking hiervoor ontsnapt me. Slaap ze !