Sicilië, here we come!

Eindelijk is de dag aangebroken dat we Sicilië in zicht krijgen. Het betreden van de 'Heilige Grond' wordt een feit. Al twee dagen onverdroten op weg om eindelijk aan te komen in wat wij 'Het beloofde land' noemen. Sicilië 'op zich' is ons niet bekend en het begon ook niet zo bijster goed. Eerst het ticket kopen, maar daar waren we verkeerd. Bij het verder zoeken kruisen we de Jumbo Visma wielrennersbus. Kees de chauffeur wijst ons de juiste weg en verwacht ons op de boot.... Enige tijd later krijgen we een bericht: 'al op de boot'?... Wij fier: 'ja, we varen al richting Tremestieri'... Kees antwoordt: 'jullie zitten op de verkeerde boot'... en toen werd het stil. Gelukkig ligt Tremestieri ook in Sicilië. Oef, dit was even zuchten.... Zoals gezegd, we kennen Sicilië enkel van uit de toeristische brochures: mooie zandstranden, wuivende palmbomen, reuze uitzichtpunten en een lekkere keuken. En het mag gezegd: het klopt. Echter, één iets wat ons onmiddellijk opvalt en blijft opvallen en blijft opvallen tot grote ergernis. Sicilië is onnoemelijk vuil. Greta Thunberg heeft hier nog een berg werk en ze kan best de hulp gebruiken van Anuna De Wever. Echt niet mooi om zien. Maar we zuren niet, we genieten van de overtocht en de zon die ons gezicht streelt. Deugddoende warmte die we al een hele tijd gemist hebben. Geniet mee.

Op zicht niet onmiddellijk de meest zonnig foto's maar lees verder, en vooral, kijk verder. Zoals gezegd reden we Sicilië binnen. Een verplichte autoweg leidt ons naar de plaats van bestemming. Betalend zoals gewoonlijk in Italië. Meer mogelijkheden zijn er niet. Neem je de autoweg niet, dan geraak je er simpelweg niet, of het moet zijn dat je de trotse eigenaar bent van een lastdier (lees: ezel). Misterbianco was onze eindbestemming. Kees de buschauffeur stond ons al op te wachten bij zijn glimmende bus. Pas aangekomen en al meteen 'in het schuim' gezet. Kees is een bijzonder nette kerel.

Het geel van de wagens blonk in de schitterende zon. Eerst even genieten van de verdiende rust. Het zwembad was een pluspunt. De rest ook. In de namiddag nog wat boodschappen gedaan en gezien dat er prachtige dorpjes zijn. We reden rond, als leek het ons een decor van een gangsterfilm uit de jaren '50. Naam van het dorpje? Motta Sant Anastasia. Niet te vinden in de brochures, maar zeker de moeite waard voor een bezoekje. Maar van daaruit ging het snel terug naar het hotel. De zon en het zwembad.... twee van onze beste vrienden die zaten te wachten. We mochten hen niet teleurstellen. 

Morgen rustdag voor de renners maar niet voor ons. Ze komen aan in het hotel. De eerste echte Giro dag voor ons. Tom Dumoulin, Tobias Foss, Edoardo Afini, Jos Van Emden, Koen Bouwman.... en nog ander aanstormend talent. Minder bekend maar daarom niet minder goed. Benieuwd of we goed slapen vannacht. Het dromen is alvast begonnen.